Witaj w Elion, największym i najbardziej burzliwym państwie Sześciu Krain. Usytuowane przy brzegu Stalowego Morza i sąsiadujące z wszystkimi pozostałymi Królestwami tereny mają największe zróżnicowanie etniczne i kulturowe, są również najbogatsze i najbardziej rozwinięte. Nic dziwnego, że regularnie odbywają się tu wojny pomiędzy przedstawicielami zwaśnionych ras, a każda z nich chce przejąć królestwo, prawdopodobnie najbardziej zapierające dech w piersiach miejsce w całym świecie.

Każda z ras wieki temu zdobyła dla siebie tereny, na które inne rasy nie wstępują, oczywiście o ile właśnie nie zamierzają rozpętać walki. Wschodnie rejony są najcieplejszymi, na morzu stalowym można znaleźć piękne, tropikalne wyspy. To właśnie przy brzegu owego morza swoje terytoria mają elfy. Elengard jest najpogodniejszym rejonem i jako jedyne spośród czterech ras, mają bezpośredni dostęp do morza. Idąc na południe natkniemy się pojezierza. Tereny te na pewno nie nadają się do odpoczynku, zamieszkują je bowiem groźne wilkołaki, mając do swojej dyspozycji wielkie jeziora, lasy, bagna czy wrzosowiska. Na dolnym zachodzie Elionu, już przy granicy, znajdują się imponujące góry. Tereny te wybrały sobie smoki, a co za tym idzie, także ich potomkowie. Wśród wysokich szczytów można natknąć się na jeźdźców tych skrzydlatych istot. W północno-zachodnim brzegu krainy panuje najniższa temperatura. Śnieg nigdy tam nie topnieje, a temperatura bardzo rzadko jest powyżej zera stopni. Mimo to, własnie ludzie obrali to miejsce za swoje własne. Nie straszne im mrozy, a w pokrytej śniegiem ziemi Lorelden, potrafią dostrzec wiele piękna.
Każda z krain ras bezpośrednio styka się z głównym królestwem będącym w samym sercu Elionu. To właśnie tam znajdują się najlepsze ziemie, najbogatsze, najurodziwsze i najbardziej pożądane. To z tego miejsca, król wydaje rozkazy, które dotyczą wszystkich ras. Stawka jest więc wysoka, każdy chciałby stać się dominującym gatunkiem. Należy jednak uważać, przeciwnicy nie śpią i są gotowi zaatakować w najmniej spodziewanym momencie. O tym przypominają tereny niedaleko królestwa, znane jako Ziemia Niczyja. Miejsce na pewno najbardziej ponure i zniszczone, to tam trafiają Ci, którzy w wojnach stracą wszystkie swe ziemie. Nie ma takich, którzy dobrowolnie chcieliby tam przebywać. Oczywiście Elion to nie tylko siedem krain i królestwo, ale także wiele innych terenów, które są wolnymi miejscami, a na których wstęp nie grozi rozpętaniem walki.

W Elion występuje kilka dialektów, gdyż każda z ras wykształciła swój własny, odrębny język. Całe państwo posługuje się jednak znanym każdemu językiem powszechnym, którym na co dzień posługują się ludzie. Język elfów jest równie zmienny jak ich kapryśny charakter - melodyjność ich wypowiedzi zmienia się nagle wpleceniem w środek zdania mocnego, twardo wypowiadanego słowa. Potomkowie smoków porozumiewają się dialektem nieco egzotycznym, aczkolwiek melodyjnym i gładkim. Wyróżnia go to, że wypowiadany jest bardzo szybko i nie brak w nim ekspresji. Niektórzy twierdzą, że wilkołaki mówiąc wręcz warczą, ale ich język po prostu składa się z gardłowo wypowiadanych słów.
Ps. Każda postać na forum zna język swojej rasy oraz wspólny (używany w Głównym Królestwie, na wolnych terenach i wśród ludzi), aby znać języki innych ras, należy mieć punkty w statystyce wiedzy.

Od północy Elion sąsiaduje z Abbelveid, legendarnej krainie, z której przywędrowali pierwsi osiedleńcy – Elfy. Potocznie nazywa się to miejsce Leśnym Krajem, bo i tak wygląda głównie roślinność na tych terenach. Im dalej na północ, tym mniej zbadane są tereny Abbelveid, a mieszkające tam istoty z pewnością nie są pełnokrwistymi elfam, które wycofały się stamtąd już wieki temu, zostawiając tutaj tych przedstawicieli, którzy zaczęli łączyć się w pary z ludźmi, „zanieczyszczając” krew swojej rasy i tworząc szerokie rzesze półelfów. To najbardziej pokojowa z krain, a Abbelveidczycy trzymają się z dala od konfliktów wybuchających u swoich sąsiadów. Są niesłychanie dumni i inteligentni, odmówili pomocy w wojnach Elion już niejednokrotnie. Same nie obawiają się o bezpieczeństwo swojego kraju. Istnieje powiedzenie, że nigdzie nie jest jaśniej i straszniej, niż w abbelveidejskich lasach. Sporadycznie jednak dyplomaci eliońscy namawiają sąsiedni lud do transakcji – wykonywane w ich stolicy miecze są najlżejsze ze wszystkich istniejących w Sześciu Krainach.

Najmniejsza z krain sąsiaduje bezpośrednio z Lewitującymi Ogrodami na wschodzie i z Samotnymi Górami na północy. Klimat w tej krainie jest niesłychanie srogi, ponoć jeszcze gorszy niż w chłodnym Lorelden. Obszary tam są głownie jałowe, większość roślinności nie ma prawa bytu. Mieszkańcy Dellgraftu to ponoć prymitywni ludzie, którymi gardzą obywatele Elionu. Ich państwo targane jest nieustannymi konfliktami wewnętrznymi. Można tam mówić raczej o walce plemion niż rodów bądź ras. Przez nieurodzajną glebę, większość ludzi z Dellgraftu prowadzi koczowniczy tryb życia. O Lewitujących Ogrodach krążą tam niesamowite legendy, więc niewiele osób próbuje się w jakikolwiek sposób przedostać do Elionu. Mieszkańcy Dellgraft nie są jednak odpowiednio wyposażeni, a tym bardziej nie są na tyle zorganizowani, by zaatakować jakąkolwiek inną krainę jak i nikt inny nie ma ochoty zdobywać ich nieurodzajnych, słabo zaludnionych terenów.

To druga pod względem wielkości kraina. Pod względem zróżnicowania rasowego jest prawdopodobnie najbardziej zbliżona do Elion, chociaż rzadko, ze względu na umiarkowany acz chłodny klimat występują w niej wile. Ciepłe lata w tym państwie zdarzają się nadzwyczaj rzadko. Z Delmerią wiąże się legenda pojawienia się tam pierwszych smoków, gdyż pasmo gór Silveredd ciągnie się szerokim szlakiem również na ich terenach. Eliońskie Lorelden bardzo wzbogaciło się na handlu z delmeryjskimi królestwami – u sąsiadów nigdy nie pojawiły się bowiem krasnoludy, zatem owa ludność chętnie zaopatrywała się w niezwykłe zbroje i bronie. Historia pamięta kilka potężnych bitew między Delmerią a Elion, jednak wówczas zwaśnione rody i rasy potrafiły połączyć siły i z łatwością odeprzeć natarcie wroga. Ludzie z Elion odzyskali wtedy wszystkie sprzedane zbroje, zachowując również pieniądze, za które ten asortyment został zakupiony. Pojmano również wielu jeńców, którzy przez kilka pokoleń zdążyli przyzwyczaić się do życia w Elion, a teraz stanowią główny trzon plebsu w rożnych rejonach państwa. Delmeria od stuleci nie próbuje już zagarnąć jakichkolwiek ziem, a między sąsiadami powstał sojusz zaczepno-obronny, przydający się raczej tylko jednej stronie. Mieszkańcy największego królestwa niekoniecznie myślą jednak o ekspansji i odwecie, gdyż delmeryjskie bogactwo przy eliońskim jest jak ogryzek jabłka przy rozłożystej jabłoni.

To najbardziej magiczna i niezbadana z wszystkich krain. Nazywa się ją Perłową Krainą, ze względu na niespotykany kolor wszelkich roślin i stworzeń występujących na głębokim południu kraju. Sąsiadujące z Elion tereny to tajemnicze, ciche, zielone lasy, wraz z kolejnymi kilometrami zamieniającymi się w biały, niesamowity gaj. Mało kto zapuścił się daleko na te tereny, a jakiekolwiek stosunki dyplomatyczne z Aidmyr po prostu nie istnieją – wszelkie wysyłane tam poselstwa nie wracały. Krążą legendy o driadach różniących się nieco od tych nielicznych, występujących w Elion: mają być śmiertelnie, śmiertelnie piękne. Cywilizacja istniejąca w Aidmyr połączona jest nierozerwalną więzią fauny i flory, nie ma tam konfliktów pomiędzy niesamowitymi, mistycznymi kreaturami i przepięknymi driadami o perłowej skórze; srebrzyste jeziora i rzeki odbijają stalowy połysk liści szarych drzew, a wszystko jest piękne i ciche. Nie wiadomo jednak jak przyjmują ewentualnych gości z innych krajów. Jednak legendy o zatopionych w drzewach, perłowych obliczach zamarłych w wiecznym krzyku mogą zawierać w sobie ziarno prawdy.

Rodzime tereny krasnoludów, które nieszczęśliwym trafem zagarnęły dla siebie część Elion - Bravoord, co przed kilkoma stuleciami skończyło się dla nich tragiczną przegraną wojny z ludźmi. Od tej pory przedstawiciele ich rasy są niewolniczo przetrzymywani w eliońskim Lorelden, a ostatni niedobitkowie skrywają się wciąż w podziemiach Grivsten. Jest to jednak najbardziej przerażająca z krain. Krasnoludzkie miasta i kopalnie pozbawione pieczy tych silnych, brodatych istot, okazały się idealnym miejscem do rozwoju najpotworniejszych kreatur, jakie widziano we wszystkich Sześciu Krainach. Potwory są tam ogromne i okrutne, a kuszeni wizją pozostałych krasnoludzkich skarbów poszukiwacze przygód stają się najczęściej nawozem dla bujnie porośniętej dziką roślinnością ziemi. To ziemie pełne chaosu i mordu, złota i cudownej zbroi. Są celem zarówno chciwych mieszkańców Elion, jak i piratów z dalekich wysp. Czasami potwory przedostają się również przez granice, ginąc w ruchomych piaskach na spalonych ziemiach Bravoord. Podobno również wilkołaki urządzają sobie raz na jakiś czas krwawą zabawę i rozprawiają się z najmniejszymi potworami blisko granic, które i tak znacznie przewyższają wzrostem i masą większość eliońskich stworzeń.