Kończy... no nie, jeszcze kilka minut! A potem mogą jeszcze trochę postać, prawda? W końcu chciała odpocząć....
-Claire, zatrzymasz się w Yarberg? -powtórzył z naciskiem, ale również uśmiechając się szeroko. On nie chciał niecierpliwie wyszukiwać personaliów, on chciał wrócić do domu i od razu zasiąść do pisania. Żeby po powrocie wiedziała, że kogoś interesuje stan jej nogi.
Miała piękny głos. Szkoda, że pewnie prędko go nie usłyszy, chyba że...
Odgonił niecierpliwie pewną dziwną myśl.
-Może...kiedyś go powtórzymy? -odganiając myśl, zabrnął na jeszcze niebezpieczny teren, a głos niebezpiecznie mu zadrżał. Nagle poczuł się jak żałosny, zakochany szczeniak, zapraszający kogoś na pierwszą randkę.
Brr.
-Wiesz, na wolnych terenach...każdy może sobie spacerować. - niby "brr", a głos nadal nie dał się kontrolować, straszne.

-Tak, postaram się tam znaleźć jakieś tanie mieszkanko. Nie martw się, na pewno będę wiedziała, jak dostać się do Twoich listów. – no, prawdę mówiąc, to będę na nie czekać jak durna, i co chwilę sprawdzać w torbie, czy nie mam czegoś od Ciebie właśnie. Także ładnie się podpisz w polu nadawcy, no!
Uśmiechnęła się na jego propozycję i wspinając się na paluszkach dotknęła prawą dłonią jego policzka, delikatnie pocierając jego marmurową skórę opuszkami.
-Tak. Przyjdę z Tobą... Pospacerować. Jeśli napiszesz kiedy i gdzie. – odparła pewnie, słodko było jej czynić takie niewinne plany. Claire ostrożnie cofając się do tyłu odciągnęła od niego swoją dłoń i jej uśmiech przybrał dość słodki wyraz. Pomachała mu jeszcze na odchodne...
Aż zginęła za barierą przecinającą to mroczne królestwo. Weszła do świata, do którego należała, przestronnego i pełnego światłości.
Nie pożegnała się ani jednym słowem.
Nienawidziła się żegnać.

Gdy zniknęła, przymknął na moment oczy, jakby spodziewał się, że zaraz znowu będzie stała przed nim. Niziutka (prawie o tym zapomniał, gdy ją niósł), słodka, krucha.
Ale nie, została pustka. Pustka zaiste dziwna, bo doskwierała mu gdy wracał do Avraire przez las, a nawet gdy znów otoczyły go znajome z widzenia, wampirze twarze.
Oboje wrócili do światów, do których należeli.
Ale to jego świat był posępny i mroczny.

->mieszkanko